Legion: Will and Desire - Θέληση και Επιθυμία: by H.P.Blavatsky Will is the exclusive possession of man on this our plane of consciousness . It divides him from the brute in whom instin...
Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σε αυτά που γίνονται στον κόσμο - Ηράκλειτος
Friday, November 28, 2014
Sunday, November 2, 2014
Για τη χαρά και μόνο της ομορφιάς του ονείρου της 'Ελλης Καρρά
Για τη χαρά και μόνο του ονείρου θα μοιραστώ μαζί σας και το δικό μου όνειρο,
το όνειρο που ξεκίνησε τότε που ο πατέρας μου μ΄ έπαιρνε απ το χέρι (μικρό
παιδί) και μου λέγε πως όλοι οι άνθρωποι του κόσμου είμαστε αδέλφια και αυτή η
γη ανήκει σε όλους. Κυνηγημένος από τον τόπο του γιατί ήταν κομμουνιστής (σε
δύσκολα χρόνια), κατάφερε και στάλαξε στην καρδιά μου τους σπόρους της ειρήνης,
της λευτεριάς και της αξιοπρέπειας. Κι ονειρευόμουν ένα γαϊτανάκι, με ανθρώπους
από όλες τις φυλές και όλα τα χρώματα πιασμένοι χέρι χέρι να αγκαλιάζουμε τη
γη.
Για τη χαρά και μόνο της ομορφιάς του ονείρου , ας μιλήσω και 'γω για το ανέφικτο, για το δικό μου όνειρο που πάει πέρα από την Ελλάδα, αλλά την αγκαλιάζει και αυτή. Ένας άλλος πλανήτης. 'Ένας πλανήτης, όπου οι άνθρωποι θα νοιάζονταν για τη φύση, τα ζώα και τους συνανθρώπους τους και θα ζούσαν απλά και λιτά, σε αρμονία με τις ειρηνικές δυνάμεις του σύμπαντος. Ένας πλανήτης που θα καλωσορίζαμε το φως του ήλιου κάθε μέρα, ευγνώμονες για όσα τούτη η γη μας προσφέρει και θα χαιρετούσαμε τα λουλούδια, τα δέντρα, τα πουλιά και όλα τα ζωντανά στο πέρασμά μας, και τίποτα δεν θα έτρεμε στην παρουσία μας. Μοιάζει με έκθεση μικρού παιδιού, αλλά αυτό στ' αλήθεια είναι το όνειρό μου. Αυτά που ακούω και διαβάζω, (όταν ασχολούμαι μ' αυτόν τον κόσμο) είναι χειρότερα κι από εφιάλτης. Όντα που στάθηκαν στα δυό τους πόδια να ισχυρίζονται ότι είναι άνθρωποι και από 'που περνάνε να αφήνουν στάχτη πίσω τους. Και μια Γη που τη ποτίζουμε φαρμάκι, να μας ταϊζει ακόμα και να μας ξεδιψάει μ' ότι της έχει απομείνει -για πόσο ακόμα, άγνωστο.
Αφιερώνω σε όλους τους οραματιστές της Νέας Γης, την μελοποιημένη έκδοση του ποιήματος «Εαρινή Συμφωνία»,του Γιάννη Ρίτσου, από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ένα τραγούδι -ύμνο στη χαρά και τη ζωή· ένα τραγούδι που όταν το ακούω μεταφέρομαι στο παιδικό μου όνειρο, στο πολύχρωμο γαϊτανάκι της ειρήνης και μια χαρά πλημμυρίζει την καρδιά μου και όλο μου το είναι.
Για τη χαρά και μόνο της ομορφιάς του ονείρου , ας μιλήσω και 'γω για το ανέφικτο, για το δικό μου όνειρο που πάει πέρα από την Ελλάδα, αλλά την αγκαλιάζει και αυτή. Ένας άλλος πλανήτης. 'Ένας πλανήτης, όπου οι άνθρωποι θα νοιάζονταν για τη φύση, τα ζώα και τους συνανθρώπους τους και θα ζούσαν απλά και λιτά, σε αρμονία με τις ειρηνικές δυνάμεις του σύμπαντος. Ένας πλανήτης που θα καλωσορίζαμε το φως του ήλιου κάθε μέρα, ευγνώμονες για όσα τούτη η γη μας προσφέρει και θα χαιρετούσαμε τα λουλούδια, τα δέντρα, τα πουλιά και όλα τα ζωντανά στο πέρασμά μας, και τίποτα δεν θα έτρεμε στην παρουσία μας. Μοιάζει με έκθεση μικρού παιδιού, αλλά αυτό στ' αλήθεια είναι το όνειρό μου. Αυτά που ακούω και διαβάζω, (όταν ασχολούμαι μ' αυτόν τον κόσμο) είναι χειρότερα κι από εφιάλτης. Όντα που στάθηκαν στα δυό τους πόδια να ισχυρίζονται ότι είναι άνθρωποι και από 'που περνάνε να αφήνουν στάχτη πίσω τους. Και μια Γη που τη ποτίζουμε φαρμάκι, να μας ταϊζει ακόμα και να μας ξεδιψάει μ' ότι της έχει απομείνει -για πόσο ακόμα, άγνωστο.
Αφιερώνω σε όλους τους οραματιστές της Νέας Γης, την μελοποιημένη έκδοση του ποιήματος «Εαρινή Συμφωνία»,του Γιάννη Ρίτσου, από τον Γιάννη Μαρκόπουλο, ένα τραγούδι -ύμνο στη χαρά και τη ζωή· ένα τραγούδι που όταν το ακούω μεταφέρομαι στο παιδικό μου όνειρο, στο πολύχρωμο γαϊτανάκι της ειρήνης και μια χαρά πλημμυρίζει την καρδιά μου και όλο μου το είναι.
Subscribe to:
Posts (Atom)