Απάντηση στο άρθρο με τίτλο: Πρωτοφανές κείμενο με 42 υπογραφές: Μην λοιδορείτε τη Γερμανία

Απάντηση στο άρθρο με τίτλο:  Πρωτοφανές κείμενο με 42 υπογραφές: Μην λοιδορείτε τη Γερμανία

Το κείμενο βρίσκεται εδώ :http://tvxs.gr/news/ellada/protofanes-keimeno-apo-42-prosopikotites-min-loidoreite-ti-germania

Μπορεί να είμαστε ενας δυσλειτουργικός λαός και πολλά κακά να έχουν συσωρευτεί σε αυτόν τον τόπο από την απαιδευσιά και την μικρότητα μας. Αλλά αυτό δεν εξουσιοδοτεί κανέναν να εκμεταλλεύεται αποικιακά ούτε τον εθνικό πλούτο της πατρίδας μας ούτε τους ανθρώπους της χρησιμοποιώντας ως όργανα και υπηρέτες το εκάστοτε πολιτικό προσωπικό και την ολιγαργία της διαπλοκής.

Λυπάμαι που στην Ελλάδα υπάρχουν άνθρωποι σαν και εσάς δήθεν δημοκράτες και πολιτισμένοι, που συντάσσονται με τους βιαστές και τους πατρόνους της πατρίδας μας οι οποίοι δωροδοκούν τους πολιτικούς μας (Σιμενς, υποβρύχια) και αρνούνται να πληρώσουν αυτά που χρωστάνε από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο. 

Λυπάμαι που δεν βλέπεται ότι οι γερμανοί αδιαφορούν για την ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει τους έλληνες  ζητώντας όλο και πιο βάναυσα οικονομικά μέτρα λιτότητας για να πάρουν πίσω τα δανεικά που έσωσαν τις τράπεζες.

Λυπάμαι που δεν βλέπετε ότι οι Ευρωπαίοι μας έχουν αφήσει ουσιαστικά μόνους στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης που πλήττει τα τελευταία χρόνια την πατρίδα μας την ώρα μάλιστα που πλήτεται από βαθιά οικονομική κρίση.

 

Λυπάμαι που δεν καταλαβαίνετε ότι οι γερμανοί και λοιποί ευρωπαίοι(δεν εννοώ τον απλό λαό) πουλάνε όπλα και στους έλληνες και τους τούρκους για να οικονομάνε και ταυτόχρονα για να μας ελέγχουν διατηρώντας μια πολεμική κατάσταση ανάμεσα σε εμάς και τους Τούρκους. Η Ελλάδα είναι από τις χώρες που ξοδεύει σε στρατιωτικό εξοπλισμό τα περισσότερα χρήματα σε σχέση με το ΑΕΠ. Και οι φίλοι μας ευρωπαίοι φροντίζουν να συνεχίζουμε να χρειαζόμαστε συνεχώς νέο εξοπλισμό εξοπλίζοντας ταυτόχρονα την προκλητική Τουρκία.

Λυπάμαι που δεν καταλαβαίνετε ότι οι φίλοι μας ευρωπαίοι δεν αναγνωρίζουν και δεν προστατεύουν όλοι μαζί ως σύνορα της ενωμένης ευρώπης τα σύνορα της ελλάδας με την Τουρκία για ευνόητους λόγους. Λυπάμαι που δεν κάνουν απολύτως τίποτα για τα ίμια και τις γκρίζες ζώνες του Αιγαίου. Που δεν παρεμβαίνουν για τις καθημερινές παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου από τούρκικα μαχητικά αεροσκάφη.

Λυπάμαι που δεν βλέπετε ότι οι ευρωπαίοι δεν λύνουν το κυπριακό για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα.

Λυπάμαι που δεν βλέπετε ότι οι ευρωπαίοι ποιούν την νήσσα (κοινώς κάνουν την πάπια) όταν το ερευνητικό τουρκικό σκάφος Μπαρμπαρός κάνει έρευνες στην Κυπριακή ΑΟΖ δηλαδή στην Ευρωπαϊκή ΑΟΖ.

Λυπάμαι που δεν βλέπετε ότι η δημοκρατική ευρώπη στηρίζει ακόμη και ναζιστικά κόμματα στην Ουκρανία για να εξυπηρητήσει τα συμφέροντα της γερμανίας και των ΗΠΑ.

Λυπάμαι που η ενωμένη ευρώπη προσπαθεί να γονατίσει την Ρωσία μια ευρωπαϊκή χώρα με την οποία θα έπρεπε να σχετίζεται με φιλικές και εποικοδημιτικές σχέσεις με σκοπό να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της Γερμανίας.

Λυπάμαι που δεν βλέπετε ότι οι ευρωπαίοι παρεμβαίνουν συστηματικά στην πολιτική ζωή της χώρας από την εποχή του Όθωνα για να εξυπηρετούν τα  συμέροντα τους

Λυπάμαι που υπάρχουν άνθρωποι σαν και εσάς που τάσσονται με τα συμφέροντα της παγκόσμιας εξουσίας, πλουτοκρατίας και ολιγαρχίας και όχι με τα συμφέροντα των λαών.  Οι φίλοι μας ευρωπαίοι εννοώ πάντα τους πολιτικούς που είναι όργανα της παγκόσμιας πλουτοκρατίας, το 2012 δάνεισαν το Ελληνικό κράτος (και χρέωσαν δηλαδή τους πολίτες) με συνεργούς το πολιτικό προσωπικό της χώρας 250 δις. για να σώσουν τις ελληνικές και ευρωπαικές τράπεζες  και όχι τους έλληνες και τους ευρωπαίους πολίτες.

Σύντομα όμως θα δείτε ότι αυτή η αλαζονική συμπεριφορά (σε όλα τα επίπεδα) της παγκόσμιας ολιγαρχίας, των ευρωπαίων και των ΗΠΑ θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στο τρίτο παγκόσμιο πόλεμο που θα είναι ένα παγκόσμιο πυρηνικό ολοκαύτωμα με ανυπολόγιστες απώλειες και συνέπειες.

Πηγή: http://tvxs.gr/news/ellada/protofanes-keimeno-apo-42-prosopikotites-min-loidoreite-ti-germania

Η γλώσσα των «σημείων» του Χρήστου Γιανναρά

Η γλώσσα των «σημείων»
του Χρήστου Γιανναρά 

Πριν από τρεις εβδομάδες, η ελλαδική κοινωνία έδωσε την εντολή διακυβέρνησης της χώρας σε έναν πολιτικό σχηματισμό που, εύλογα, κινούσε τη δυσπιστία των ορθολογικά σκεπτόμενων πολιτών:

Δεν είχε εμφανίσει συγκροτημένο κοινωνικό πρόγραμμα, κοινωνικές σκοποθεσίες, ο πολιτικός αυτός σχηματισμός. Μιλούσε μόνο για διαχειριστικές προτάσεις, μυωπικά οικονομίστικες, ωσάν η χώρα να περνούσε μιαν εφήμερη κρίση και όχι βυθισμό σε παραλυτική παρακμή, διολίσθηση σε πρωτογονισμό μανιασμένης ιδιοτέλειας. Δεν παρουσίασε ποτέ ο πολιτικός αυτός σχηματισμός θέσεις του για την παιδεία (και όχι απλώς για τα τεχνικά προβλήματα της εκπαίδευσης), για εξωτερική πολιτική γόνιμης και ρεαλιστικής ελληνικής ιδιοπροσωπίας, για την εντόπια γαγγραινώδη παραποίηση του συνδικαλισμού, τη λειτουργική αχρήστευση της Δικαιοσύνης.

Είχε έναν νέο σε ηλικία αρχηγό ο συγκεκριμένος πολιτικός σχηματισμός, με ηγετικά χαρίσματα καταφανώς υπέρτερα των φθαρμένων θλιβερών μετριοτήτων που επιβίωναν σε όλα τα άλλα παρακμιακά απομεινάρια του κομματικού συστήματος. Αλλά είχε και παρελθόν πολύ βεβαρημένο ο ίδιος σχηματισμός: Σαράντα ολόκληρα χρόνια στα σχολειά και στα πανεπιστήμια, στη δημοσιογραφία και στα ηλεκτρονικά μέσα, συνολικά στο πεδίο της «διανόησης», λειτουργούσε σαν Ζντανοφικός φασιστικός εφιάλτης, με μεθόδους και νοοτροπία τρομοκρατών. Επιπλέον, στο όνομα του ιστορικο-υλιστικού διεθνισμού, πρακτόρευε απροκάλυπτα τη φανατισμένη τυφλότητα του σκοπιανού εθνικισμού, τις ραδιουργίες του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής, τη μεθοδική αγλωσσία και τη στρέβλωση της ιστορικής συνείδησης των Ελλήνων.

Με αυτές τις προδιαγραφές ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ την εντολή να κυβερνήσει τη χώρα. Και με την ανάληψη της εντολής αρχίζει το αναπάντεχο, η έκπληξη: Για πρώτη φορά στα ελλαδικά πολιτικά χρονικά, κόμμα που θριάμβευσε στις εκλογές σχηματίζει κυβέρνηση με δεκατέσσερα από τα μέλη της (ναι, 14) να είναι εξωκοινοβουλευτικές προσωπικότητες – ποτέ κόμμα δεν είχε τολμήσει τέτοια κοινωνική επιστράτευση. (Το καθεστώς ώς τώρα ήταν: ο πρωθυπουργός να μοιράζει τα υπουργεία για να εξοφλήσει ιδιοτελέστατα προσωπικά χρωστούμενα ή για να κολακέψει εκλογικές περιφέρειες).

Δεύτερη έκπληξη: οι ικανότητες και το ύφος - ήθος των υπουργών, τουλάχιστον όσων ενεργοποιήθηκαν αμέσως και με φρενήρεις ρυθμούς για τα επείγοντα προβλήματα της χώρας. Ολόκληρη η Ευρώπη ξαφνιάζεται, μαζί κι ένα ευρύτερο διεθνές περιβάλλον – το μαρτυρεί η πρωτοφανής, απίστευτη έκταση και ένταση ενδιαφέροντος Τύπου και ηλεκτρονικών μέσων για την Ελλάδα και τα προβλήματά της. Αντί για την εικόνα άτολμων, συμπλεγματικών μετριοτήτων διορισμένων (ως εικός) από τους δανειστές για να εκπροσωπούν τα συμφέροντα της Ελλάδας έναντι των δανειστών, περάσαμε στην εικόνα προσωπικοτήτων με εκπληκτικές ικανότητες, σπάνια κατάρτιση, αστραφτερή ευτολμία, φανερή, εργώδη προετοιμασία και πίστη μαχητική στο δίκιο της χώρας τους.

Πότε και πώς προγραμματίστηκαν και οργανώθηκαν αστραπιαία οι περιοδείες του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Πότε και πώς εξασφαλίστηκαν οι συναντήσεις τους με τους κορυφαίους των ισχυρών της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, το πλήθος των συνεντεύξεων στον διεθνή Τύπο και στις τηλεοράσεις. Κυρίως, από πού και πώς ξεπήδησε αυτό το απαρόμοιαστο ανθρώπινο υλικό, να εκπροσωπεί μιαν Ελλάδα που είχε ταυτιστεί διεθνώς στις συνειδήσεις με τη φαυλότητα, τη λαμογιά, την ανικανότητα και βουλιμική χωριατιά – πολιτικοί δίχως το κάτσιασμα της μειονεξίας και χαμόγελα λακέδων μπροστά στα αφεντικά τους, αλλά με ραχοκοκαλιά και αξιοπρέπεια, ηρεμία και αποφασιστικότητα.

Η έκπληξη δεν εξουδετερώνει την κριτική σκέψη και στάση, δεν ξεχνάμε την καταγωγή του ΣΥΡΙΖΑ και το παρελθόν του. Αλλά είναι ψυχοπαθολογική εμπάθεια και μικρόνοια να κλείνουμε τα μάτια μπροστά σε αυτό που βλέπουμε, επειδή δεν δικαιολογείται από το παρελθόν του. Επιτέλους, η πειστικότερη γλώσσα για τον ψυχικά υγιή πολίτη είναι η σημειωτική (γλώσσα των σημείων): Ο υπουργός Οικονομικών να ταξιδεύει σε «οικονομική» θέση και να κοιμάται κατάκοπος δίπλα σε τυχαίους συνεπιβάτες, πετώντας από πρωτεύουσα σε πρωτεύουσα για να συναντηθεί με τους «τα πρώτα φέροντας» στην Ευρώπη. Και την ίδια στιγμή να καταργούνται στην Ελλάδα οι προκλητικοί στόλοι υπουργικών και βουλευτικών αυτοκινήτων, να βγαίνουν σε πλειστηριασμό πρωθυπουργικά αεροσκάφη.

Η γλώσσα των «σημείων», η σημειωτική γλώσσα, καθρεφτίζει το ήθος και το φρόνημα του ανθρώπου, τα κίνητρα και τις προθέσεις του, ασυγκρίτως εναργέστερα από τη γλωσσική εκφραστική. Τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού τις κατέστησε επίσης μιαν έκπληξη η γλώσσα του σώματός του, το γνήσιο πάθος εκφοράς του λόγου – «έβαλε την ψυχή του» σε αυτά που έλεγε. Οταν στο τέλος εγκατέλειψε το χειρόγραφο για να εκφραστεί αυθόρμητα, η συγκίνηση έσπασε τη φωνή του, ήταν ολοφάνερο. Εκείνη η στιγμή, η ανεπιτήδευτη εκρηκτική συγκίνηση, ήταν αυτό που περίμεναν δεκαετίες ολόκληρες οι Ελληνες: Να δουν επιτέλους έναν πολιτικό να μιλάει με πόνο ψυχής για την κοινωνία και την πατρίδα του, όχι σαν δασκαλεμένος διαφημιστής απορρυπαντικών ή αλλαντικών.

Αυτή η κυβέρνηση δεν αποκλείεται να αποτύχει στις επιδιώξεις της. Να εξαναγκαστεί, από το οιηματικό πείσμα του αμοραλισμού των «αγορών» να εγκαταλείψει τον αγώνα. Δεν αποκλείεται και να τα θαλασσώσει η ίδια μέσα στη σύγχυση θρησκοληψίας των «συνιστωσών» του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, ακόμα κι αν αποτύχει, αν συντριβεί από έξωθεν εκβιασμούς ή έσωθεν αγκυλώσεις, τα όσα κατόρθωσε στις πρώτες μέρες του βίου της έχουν γυρίσει σελίδα για τον τόπο: Τώρα οι Ελληνες ξέρουν, τουλάχιστον, τι θα πει «διαπραγμάτευση» και τι θα πει «συλλογική αξιοπρέπεια». Ο,τι ζήσαμε στο τελευταίο εικοσαήμερο θα λειτουργεί από εδώ και πέρα σαν μέτρο και δείχτης της ποιότητας στην πολιτική.

Η Ιστορία δεν γυρίζει πίσω. Επιστροφή στην αθλιότητα και στην ντροπή του πράσινου, του γαλάζιου ή του κόκκινου (συνασπισματικού) ΠΑΣΟΚ δεν αντέχεται πια. Η δουλεία στην καταναλωτική αποχαύνωση μοιάζει να τελειώνει.

ΠΗΓΗ: http://www.kathimerini.gr/803799/opinion/epikairothta/politikh/h-glwssa-twn-shmeiwn

Δε διαπραγματευόμαστε την ελληνική ΑΟΖ

Δε διαπραγματευόμαστε την ελληνική ΑΟΖ

 Δε διαπραγματευόμαστε την ελληνική ΑΟΖ, ούτε ακούμε τα κούφια λόγια κάθε κυβέρνησης που καθυστερεί την ανακήρυξη και τις οριοθετήσεις μας, διότι πρόκειται για ένα εργαλείο απελευθέρωσης για την πατρίδα μας. Πρέπει λοιπόν ν' αφήσουμε τις μικροπολιτικές και τις κομματικές προσεγγίσεις. 

Του Νίκου Λυγερού

Όσον αφορά στις ιδεολογίες του τύπου καπιταλισμού και κομματισμού, όχι μόνο μας αφήνουν αδιάφορους, αλλά θέλουμε να τις αποφύγουμε, διότι η ελληνική ΑΟΖ είναι κυριαρχικό δικαίωμα της πατρίδας μας, η οποία δεν καταπατά κανένα. Δεν μπορεί να έχουμε τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ της Μεσογείου και να κοιταζόμαστε ακόμα για να βρούμε έναν τρόπο σοβαρό να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση. Δεν μπορεί να έχουμε τέτοιες ποσότητες ορυκτού πλούτου και να σαλιαρίζουμε για μέτρα μιζέριας.

Η ΑΟΖ δεν είναι μια άρνηση, αλλά μια στρατηγική εποικοδομητική λύση όχι μόνο για προσωρινά οικονομικά προβλήματα αλλά για τη δημιουργία της Ελλάδας του μέλλοντος κι όσες κυβερνήσεις και να χρειαστούν για να γίνει κατανοητό από όλες εκ των υστέρων, εμείς θα είμαστε εδώ για να λέμε τα ίδια με τον ίδιο τρόπο ακάθεκτα κι ασταμάτητα, διότι υποστηρίζουμε το δίκαιο και τίποτα άλλο.

Η ελληνική ΑΟΖ είναι η μόνη δυνατότητα που έχουμε για την ανάκαμψη και αυτό είναι γνωστό σε όλο και περισσότερους δικούς μας κι αν υπάρχουν ραγιάδες που φοβούνται και τη σκιά τους, δεν πειράζει, θα συνεχίσουμε το έργο και για αυτούς, διότι είμαστε του Ελληνισμού και δεν σταματούμε σε τέτοια εμπόδια, γιατί επιλέξαμε να είμαστε ελεύθεροι.

Πηγη: http://www.neakriti.gr/?page=newsdetail&DocID=1210685&srv=266

 

Μίκης Θεοδωράκης - Απάντηση στην εφημερίδα "Die Zeit"

Η Ελλάδα, πιστεύω ότι θα ήταν Παράδεισος από κάθε άποψη αν δεν είχαμε τόσο πολλούς ξένους προστάτες, που απ’ το 1821 (όταν ξεσηκωθήκαμε να διώξουμε τους Τούρκους) κάθονται στο σβέρκο μας σαν ακρίδες, για να μας … σώσουν!

Απάντηση στην εφημερίδα "Die Zeit"

09.02.2015

Σχολιάζοντας δημοσίευμα της εφημερίδας «Die Zeit» σύμφωνα με το οποίο «ακροδεξιός Ρώσος ολιγάρχης μαζί με στέλεχος της Ρωσικής Πρεσβείας που υπηρετούσε στην Αθήνα ως το 2014 προσπαθούσαν να στήσουν δίκτυο υποστήριξης στην Ελλάδα ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ» συμπεριλαμβάνοντας στη λίστα των «συνεργαζομένων» Ελλήνων και το όνομα του Μ. Θεοδωράκη, ο Μίκης Θεοδωράκης έκανε την εξής δήλωση:

Το σπίτι μου στην Αθήνα είναι μικρό και δεν έχει χώρο για … Ολιγάρχες και ξένους πράκτορες. Όσο για την πατρίδα μου την Ελλάδα, πιστεύω ότι θα ήταν Παράδεισος από κάθε άποψη αν δεν είχαμε τόσο πολλούς ξένους προστάτες, που απ’ το 1821 (όταν ξεσηκωθήκαμε να διώξουμε τους Τούρκους) κάθονται στο σβέρκο μας σαν ακρίδες, για να μας … σώσουν!

Όχι! Δεν θέλουμε να σωθούμε! Το μόνο που θέλουμε είναι να μας αφήσουν μόνους και ήσυχους. Και να είστε βέβαιοι ότι τα καταφέρνουμε καλά. Γιατί η γη μας είναι καλή. Η θάλασσά μας πλούσια. Κι εμείς εργατικοί, φιλόξενοι, νοικοκυραίοι, αλτρουιστές και πατριώτες.

Όμως κάποιοι δεν μας επιτρέπουν να εκμεταλλευτούμε τον πλούτο της χώρας μας. Όπως λ.χ. τα σπάνια μέταλλα που κρύβουν τα βουνά μας. Απίστευτο! Όμως το μάθημα το πήραμε από το 1952, τότε που εκτελέσανε τον Καθηγητή του Πολυτεχνείου Μπάτση και εξαφάνισαν το βιβλίο του που αποκάλυπτε τον πλούτο των μετάλλων της χώρας μας, τα οποία παραμένουν ακόμα ανεκμετάλλευτα.

Το ίδιο γίνεται και τώρα με την ΑΟΖ. Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο που δεν τόλμησε να καθορίσει τη δική της ΑΟΖ. Ποιοι και γιατί μας εμποδίζουν; Είδατε ότι και ο κ. Τσίπρας προχτές στη Βουλή δεν είπε λέξη γι’ αυτό. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ο πλούτος της δικής μας ΑΟΖ υπολογίζεται σε πολλά τρισεκατομμύρια ευρώ, γεγονός που μας δημιουργεί μεγάλο πρόβλημα, γιατί η μυρωδιά του πετρελαίου ζαλίζει. Αμερικανοί, Ρώσοι, Κινέζοι, Γερμανοί τα διεκδικούν, ο καθένας με τον τρόπο του. Με ολιγάρχες και κατασκόπους ο ένας, με το Χρέος και τα Μνημόνια ο άλλος.

Είχα προτείνει στην Ακαδημία Αθηνών, της οποίας είμαι μέλος, να γίνει η Ελλάδα Ουδέτερη Χώρα της Ειρήνης και του Πολιτισμού. Μέσα σ’ αυτή την πρόταση υπάρχει και η λύση για τον Εθνικό μας Πλούτο. Λύση ειρηνική, που να ικανοποιεί όλες τις πλευρές και προ παντός να μας προστατέψει από τους αυτόκλητους προστάτες, που διεκδικούν τη μικρή μας πατρίδα αποκλειστικά για τον εαυτό τους.

Αθήνα, 9.2.2015

Μίκης Θεοδωράκης

1821 - Τα δάνεια της ανεξαρτησίας του Ελληνικού κράτους-Έτσι άρχισε η μεγάλη αθλιότητα

Στις 12 Απριλίου 1823 η έκθεση της δωδεκαμελούς επιτροπής, που είχε ορίσει η Β" Εθνοσυνέλευση για να συντάξει ένα πρόχειρο προϋπολογισμό του επαναστατημένου Έθνους δεν άφηνε κανένα περιθώριο για την κρισιμότητα της κατάστασης: Τα έξοδα του πρώτου εξαμήνου του 1823 θα ανέρχονταν σε 38 εκατομμύρια γρόσια και τα έσοδα σε μόλις 12 εκατομμύρια γρόσια. Η φορολογία, οι τελωνειακοί δασμοί, οι λείες, τα λάφυρα, τα λύτρα, ο εσωτερικός δανεισμός, οι εισφορές ντόπιων και φιλελλήνων, δεν ήταν ικανές να ισοσκελίσουν τον προϋπολογισμό. Η έκθεση της Επιτροπής κατέληγε με την προτροπή να γίνεται καλύτερη διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους τοπικούς άρχοντες και την ανάγκη να αναζητηθούν νέοι πόροι. Η ανάγκη εξωτερικού δανεισμού ήταν πλέον μονόδρομος. Στις 2 Ιουνίου 1823 το Εκτελεστικό (Κυβέρνηση) εξουσιοδότησε τους Ιωάννη Ορλάνδο, Ανδρέα Ζαΐμη και Ανδρέα Λουριώτη να μεταβούν στο Λονδίνο και να συνάψουν δάνειο 4.000.000 ισπανικών ταλλήρων. Η επιτροπή καθυστέρησε να αναχωρήσει, λόγω έλλειψης χρημάτων για τα έξοδα του ταξιδιού, τα οποία κάλυψε με δάνειο ο Λόρδος Βύρων. Στις 26 Ιανουαρίου 1824, ο Ιωάννης Ορλάνδος και ο Ανδρέας Λουριώτης έφθασαν στην αγγλική πρωτεύουσα και ύστερα από έντονες διαπραγματεύσεις, στις οποίες πήραν μέρος και μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, συνομολόγησαν ένα δάνειο 800.000 λιρών με τον οίκο Λόφναν (9 Φεβρουαρίου 1824). Το δάνειο είχε τόκο 5%, προμήθεια 3%, ασφάλιστρα 1,5% και περίοδο αποπληρωμής 36 χρόνια. Ως εγγύηση για την αποπληρωμή του δανείου τέθηκαν από ελληνικής πλευράς τα δημόσια κτήματα και όλα τα δημόσια έσοδα. Όμως, το ποσό που έφθασε στην επαναστατική διοίκηση ήταν μόλις 298.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 59% του ονομαστικού (472.000 λίρες) και από αυτό παρακρατήθηκαν 80.000 ως προκαταβολή τόκων δύο ετών, 16.000 για χρεολύσια, 2.000 ως προμήθεια και άλλες δαπάνες. Σύμφωνα με τη δανειακή σύμβαση, το ποσό θα αποστέλλονταν στις Τράπεζες Λογοθέτη και Βαρφ, που έδρευαν στην αγγλοκρατούμενη Ζάκυνθο και θα παραδίδονταν τμηματικά στην ελληνική κυβέρνηση, ύστερα από έγκριση της επιτροπής που την αποτελούσαν ο Λόρδος Βύρων, ο συνταγματάρχης Στάνχοπ και ο Λάζαρος Κουντουριώτης. Παρότι «ληστρικό», το δάνειο χαιρετίστηκε στην Ελλάδα ως πολιτική επιτυχία της Επανάστασης και ως έμμεση αναγνώριση του Ελληνικού Κράτους. Πάντως, οι ελπίδες που στηρίχτηκαν πάνω του θα διαψευστούν οικτρά, καθώς θα χρησιμοποιηθεί για να κερδίσει η παράταξη Κουντουριώτη την εμφύλια διαμάχη. Μεγάλη ευθύνη για τους δυσμενείς όρους σύναψης του δανείου είχαν και οι δύο διαπραγματευτές, ο γιαννιώτης πολιτικός Ανδρέας Λουριώτης και ο σπετσιώτης πλοιοκτήτης Ιωάννης Ορλάνδος, οι οποίοι σπατάλησαν μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ζώντας πολυτελώς, σε αντίθεση με τους αγωνιστές, που πολεμούσαν με μεγάλες στερήσεις. Στις 31 Ιουλίου 1824, το Βουλευτικό αποφασίζει τη σύναψη και νέου δανείου, λίγες εβδομάδες μετά την καταστροφή της Κάσου και των Ψαρών κι ενώ η Επανάσταση βρίσκεται σε κρίσιμο στάδιο. Το δεύτερο δάνειο ανέλαβε ο τραπεζιτικός οίκος των αδελφών Ρικάρδο με ονομαστικό κεφάλαιο 2.000.000 λιρών (26 Ιανουαρίου 1825). Τη διαπραγματευτική ομάδα αποτελούσαν και πάλι οι Λουριώτης και Ορλάνδος. Όπως και στο πρώτο δάνειο, το καθαρό ποσό περιορίστηκε στις 816.000 λίρες, αφού το παραχωρούμενο δάνειο είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (1.100.000) και από αυτό παρακρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες. Ενώ, όμως, το ποσό του πρώτου δανείου το διαχειρίστηκε η ελληνική κυβέρνηση, έστω και με σκανδαλώδη τρόπο, τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους. Από το δάνειο διατέθηκαν: 212.000 λίρες για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, 77.000 για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, 160.000 για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία έφθασαν στην Ελλάδα («Καρτερία», «Επιχείρηση», «Ερμής») και 155.000 για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία («Ελλάς») ήλθε στην Ελλάδα, ενώ η δεύτερη πουλήθηκε για να χρηματοδοτηθεί η πρώτη. Τελικά, στην Ελλάδα έφθασε μόνο το ποσό των 232.558 στερλινών, δηλαδή λιγότερο από εκείνο που έλαβε κατά το πρώτο δάνειο, αν και το δεύτερο είχε συναφθεί σε υπερδιπλάσιο ύψος. Και τα δύο δάνεια προβλεπόταν ότι θα ενίσχυαν τον Αγώνα, τον οποίον όχι μόνο δεν ωφέλησαν, αλλά υπήρξαν αφετηρία εξάρτησης της χώρας από την Αγγλία. Πηγή: sansimera.gr