ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ

ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ 

Ω Αθηνά! Αγαπημένη των Θεών,  

Αειπάρθενε λατρευτή Μητέρα,

προστάτιδα των τέκνων της σοφίας, της αρετής και της λατρείας.

Καθοδηγήτρια των διψασμένων για αγάπη, φως και ελευθερία.

Ελευθερώτρια, πολεμίστρια, παντοτινή οδηγός και

στρατηγός προς το φως και την αλήθεια.

Ναοί στηθήκαν και ιερά στου κόσμου όλου τα πέρατα

για να θυμούνται οι θνητοί πως είσαι πάντα νέα.

Για να ανυψώνουν τη θωριά, το νου και την καρδιά τους πάντοτε στα ωραία,

στο Κάλλος το αιώνιο, στην παντοτινή γλυκιά Παλλάδα Αθηναία.

Δεν είσαι είδωλο απατηλό, μορφή καμωμένη από μάρμαρο και πέτρα

όπως νομίζει του αδαή ο νους, του πλανεμένου απ’ τις απατηλές αισθήσεις,

είσαι η φωτιά που καίει στην καρδιά και

φωτίζει το νου αυτών που ελάτρεψαν εσένα,

Ω αγνή Παλλάδα Αθηνά!

Ω Αθηνά! Παλλάδα και Αφαία,

που κατοικείς μες την καρδιά του ήρωα Θησέα,

και τον επροίκισες με ανδρεία, σύνεση και θέληση,
εσύ γλυκιά και ακαταμάχητη Παλλάδα Αθηναία.

Ω Μητέρα Αθηνά! Ωραιοτάτη, Νικηφόρα!

Στην όψη σου τί μπορεί να  αγγίξει την καρδιά του αγαπημένου σου;

Ποιά θλίψη, ποια φοβέρα;

Η σκέψη σου το νου γεμίζει από χαρά, με δάκρυα τα μάτια

και την καρδιά μου με φωτιά που καίει τα σκοτάδια.

 Στη ρήση του απαστράπτοντος θείου ονόματός σου

διαλύονται οι σκιεροί εχθροί,

όπως τα σύννεφα μπροστά στο φως του ακτινοβόλου Ήλιου.

 

Ποιος μπορεί να περιγράψει το άφατο μεγαλείο σου,

την απαστράπτουσα ομορφιά σου και

την απροσμέτρητη δύναμη και σοφία σου,

ακτινοβολούσα το άπειρο φως, ω Παλλάδα Αθηνά!

Ποια λόγια μπορούν να χωρέσουν την απειροσύνη του

προαιώνιου φωτός Σου, του ήλιου της σοφίας;

Άνοιξε  το δρόμο προς το φως εσύ Παλλάδα Αθηνά,

γενναία στρατηλάτισσα και

οδήγησέ με ως τις πύλες του άπειρου κάλλους, του φωτός και της αλήθειας.

Εσύ είσαι το φως και η Αλήθεια, ω Θεϊκή Μητέρα!

Υπερουσία του παντός, Παλλάδα Αθηναία!

Μιλτιάδης - Ειρηναίος