Οι μορφές από τη φύση τους είναι φθαρτές και προσωρινές,
έχουν αρχή και τέλος.
Μόνο αυτό που είναι η αιτία όλων των μορφών, που ενυπάρχει
και εκδηλώνεται μέσα από τις μορφές είναι αληθινό, αιώνιο, αναλλοίωτο,
αμετάβλητο και πάντα ευδαίμων. Η αλήθεια για την οποία μίλησαν οι μεγάλοι σοφοί
της αρχαίας Ελλάδας όπως ο Πλάτων, ο Σωκράτης, ο Πυθαγόρας, αλλά και μεγάλοι
πνευματικοί διδάσκαλοι όπως ο Χριστός, ο Βούδας κ.λπ. δεν είναι ούτε ελληνική
ούτε κανενός άλλου λαού ιδιοκτησία, αλλά συμπαντική και πανανθρώπινη.
Δύο αποσπάσματα
Ελληνικής γραμματείας που κατά την γνώμη
μου περιγράφουν την απόλυτη αλήθεια με
τον καλύτερο δυνατό τρόπο είναι:
Προφανώς ο Ελληνικός πολιτισμός ως μορφή όπως και κάθε άλλος
πολιτισμός μικρός ή μεγάλος είναι προορισμένο κάποια στιγμή να εξαφανιστεί. Και
όχι μόνο ο πολιτισμοί αλλά και όλη η ανθρώπινη φυλή που κατοικεί επάνω στη γη. Όπως
έχει εξαφανιστεί και η προηγούμενη φυλή των Ατλάντων όπως γνωρίζουμε από τα
γραπτά του Πλάτωνα αλλά και τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα κα του Νώε. Η αλήθεια
όμως που εκδηλώνεται μέσα από αυτούς τους πολιτισμούς θα παραμένει αιώνια, διότι
από τη φύση της είναι αμετάβλητη, άφθαρτη και αθάνατη.
Ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας, νομίζω και ο Διογένης, θεωρούσαν τους
εαυτούς τους κοσμοπολίτες και αυτό είναι φυσικό. Πως θα μπορούσε κάποιος που
συνειδητοποίησε την αλήθεια, δηλαδή την ταυτότητα του με το Εν, την συμπαντική
Ύπαρξη και συνειδητότητα να θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα, Αμερικάνο, ή Ευρωπαίο
ή να ταυτίζει την ύπαρξη του με την προσωρινή
ψευδαισθησιακή μορφή.
Διότι συνειδητοποιώντας κάποιος ότι δεν είναι η προσωρινή
μορφή, το σώμα και η προσωπικότητα, κάθε ταύτιση με το περιορισμένο, το
προσωρινό, το φθαρτό διαλύεται και εδραιώνεται η συνειδητή ταύτιση με την
αιώνια άμορφη απόλυτη Αλήθεια.
Ζώντας λοιπόν κανείς σε συνειδητή ένωση με την Αλήθεια,
ουσιαστικά συνειδητοποιώντας ότι είναι η ίδια η Αλήθεια και όχι ένα μέρος της (Όλοι οι άλλοι ζούνε σε ασυνείδητη ένωση με
την αλήθεια. Δεν υπάρχει ζωή έξω από την
αλήθεια), φαίνεται να ζει ως μορφή αλλά δεν περιορίζεται από την μορφή, ούτε
ζει ως μορφή. Για αυτό και αν η ζωή τα φέρει έτσι και πρέπει να χάσουν το σώμα
τους όπως ο Σωκράτης και ο Χριστός, ούτε αντιστέκονται σε αυτό ούτε προσπαθούν
να το αποφύγουν αν και θα μπορούσαν να το κάνουν. Διότι για αυτούς το σώμα
είναι όπως ένα ρούχο. Τίποτε δεν αλλάζει στην συνειδητότητα τους είτε φορούν το
ρούχο (σώμα) είτε όχι.
Αυτό που μας είπαν λοιπόν οι αρχαίοι Έλληνες σοφοί είναι ότι
σκοπός μας είναι να φτάσουμε σε αυτή την ύψιστη συνειδητοποίηση της ταυτότητας
μας με την Αλήθεια και την απελευθέρωση μας από την πλάνη των αισθήσεων και των
μορφών. Αυτό είπαν και οι σοφοί όλου του κόσμου σε όλες τις εποχές.
Αυτό θα έπρεπε να είναι η προτεραιότητα όλων μας και όλες οι
άλλες δράσεις μας ως πολίτες και μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας θα έπρεπε να
εξυπηρετούν αυτόν τον σκοπό.
Παρότι σήμερα η κοινωνία μας είναι οργανωμένη σε κάποιο τύπο
΄Δημοκρατίας΄ βασισμένη στις αρχές των ελλήνων της αρχαιότητας, δεν μπορεί να
λειτουργήσει σωστά για τον απλό λόγο ότι τα μέλη της στερούνται παιδείας και
πάνω από όλα αρετής και συνείδησης. Αντιλαμβάνονται δηλαδή τους εαυτούς τους
κυρίως ως σώματα του οποίου τις ανάγκες
πρέπει κυρίως να καλύπτουν αλλά και τις επιθυμίες που προκύπτουν από τις
επαφές του σώματος με τα αντικείμενα των αισθήσεων. Δεν βλέπουν δηλαδή τον
εαυτό τους ως πνευματικές υπάρξεις ενσαρκωμένες σε ένα σώμα που έχουν ως σκοπό την
έκφραση της Αλήθειας σε αυτή την κοσμική διάσταση που λέγεται φυσικός κόσμος.
Για μένα η κρίση που περνάμε στην Ελλάδα είναι καθαρά θέμα
συνείδησης, αξιών και αρετής και όχι απλά οικονομική όπως φαίνεται να είναι. Ο σημερινός άνθρωπος, ο σύγχρονος πολίτης της
παρακμής ταυτισμένος πλήρως με τις μορφές και τα αντικείμενα έχει καταλήξει να
είναι μηχανή κατανάλωσης και ηδονής. Ενώ λίγο παλαιότερα λέγαμε ότι ο άνθρωπος
έχει καταντήσει να ασχολείται μόνο με το σώμα του, θα έλεγα ότι σήμερα πια ο
άνθρωπος ασχολείται με την επιδερμίδα του και όχι με το σώμα του. Και το λέω
και κυριολεκτικά και συμβολικά.
Η ευμάρεια που απέκτησε ο άνθρωπος τα τελευταία χρόνια και ο
ελεύθερος χρόνος που κέρδισε δεν τον οδήγησαν στο να τον χρησιμοποιήσει για την
πνευματική του τελείωση αλλά αντίθετα σε μια αχαλίνωτη κατανάλωση και ένα
ξέφρενο κυνηγητό απολαύσεων. Όλα στον βωμό
της καλοπέρασης. Τόσο έχει
εθιστεί σε αυτή την κατάσταση, που κατά την γνώμη μου ούτε ένας τρίτος
παγκόσμιος πόλεμος με πυρηνικά δεν θα τους ξύπναγε από τον λήθαργο και την
αφασία που βρίσκονται.
Εδώ και 2500 χρόνια από τότε δηλαδή που ήρθε ο Βούδας, ο Πυθαγόρας και ο Σωκράτης και
λίγο αργότερα ο Χριστός ο άνθρωπος δεν κατάφερε να πετύχει το αυτονόητο. Τροφή
και στέγη για όλους και μη εκμετάλλευση και βία του ανθρώπου από άνθρωπο.
Ένας πολιτισμός
ανθρώπων (στην συντριπτική πλειοψηφία του) που είναι κυριευμένοι από την
ματαιοδοξία, την απληστία, τις επιθυμίες, την υποκρισία, τον φόβο, τον θυμό,
την φιλαυτία και την αλαζονεία και όλα τα άλλα γνωστά πάθη είναι καταδικασμένος
στην δυστυχία και τον αφανισμό. Κανένα πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό,
θρησκευτικό σύστημα δεν πρόκειται να φέρει αλλαγή αφού το ίδιο το σύστημα θα
είναι δημιούργημα ανθρώπων με χαμηλό επίπεδο συνειδητότητας και από την άλλη όλα τα ελαττώματα (αυτά που
προανέφερα αλά και όλα τα άλλα) που φέρουν οι άνθρωποι στον ψυχισμό τους θα
είναι η αιτία να αποτύχει οποιοδήποτε σύστημα ακόμη και αν επρόκειτο για το
καλύτερο υποθετικά σύστημα.
Βέβαια στις στάχτες του παλιού ένας νέος πολιτισμός θα
ανθίσει, όπως έγινε και στο παρελθόν πολλές φορές μέχρι τώρα. Όμως αν δεν
υπάρξει αλλαγή στην συνειδητότητα των ανθρώπων δεν μπορεί να περιμένει κανείς
να δει να δημιουργείται ένας πολιτισμό αρμονίας, ειρήνης ευημερίας για όλους.
Το τέλος αυτού του πολιτισμού τυχαίνει με μια
συμπαντική συγκυρία που θα αλλάξει την συνειδητότητα των ανθρώπων ριζικά. Ήδη
αυτή η επανάσταση της συνειδητότητας είναι σε εξέλιξη. Συμβαίνει ταυτόχρονα με
το τέλος του πολιτισμού μας που είναι και το τέλος της παλιάς συνειδητότητας
να το πω έτσι. Μόνο αυτοί που θα είναι
έτοιμοι την κρίσιμη στιγμή θα επιβιώσουν, οι υπόλοιποι δεν θα έχουν θέση πια
στον πλανήτη γη.
Η επιβίωση δεν σχετίζεται με φυλετικά,
κοινωνικά, οικονομικά, θρησκευτικά ή οτιδήποτε άλλο εξωτερικό χαρακτηριστικό. Θα είναι θέμα απλά
συνειδητότητας. Όσοι εξαλείψουν τα αρνητικά
ψυχολογικά χαρακτηριστικά που
προανέφερα από τον ψυχισμό τους σε τέτοιο βαθμό ώστε να μην βλάπτουν ούτε τον
εαυτό τους, ούτε τους άλλους, ούτε το περιβάλλον κ.λπ. με κανένα τρόπο, ούτε να μολύνουν με
βαριές εγωικές δονήσεις τους άλλους και ζουν σε αρμονία με την ζωή και την παγκόσμια συνειδητότητα ή Θεό όπως
την αποκαλούν οι θρησκείες θα μπορέσουν
να συνεχίσουν επάνω στον πλανήτη γη.
Θα ήθελα να κλείσω λέγοντας ότι το πιο παράδοξο της ζωής είναι ότι όλοι είμαστε οι
πρωταγωνιστές και ταυτόχρονα ο σκηνοθέτης του έργου που λέγεται ζωή. Ακόμη και
η κβαντική φυσική μας λέει σήμερα ότι το καθετί στο σύμπαν είναι ταυτόχρονα μια
μικροσκοπική μορφή και ταυτόχρονα το όλον. Το όλον είναι η έκφραση του Ενός,
της μιας αδιαίρετης, αιώνιας και αμετάβλητης συμπαντικής ουσίας (Πνεύμα, Θεός,
Συνειδητότητα), που είναι η αιτία όλων
και ενυπάρχει και εκδηλώνεται σε όλα και που η φύση της είναι αιώνια Ύπαρξη,
αγνή συνειδητότητα και άπειρη ευδαιμονία.
Η πρόκληση των καιρών μας είναι να φτάσουμε σε αυτή την
ύψιστη συνειδητοποίηση της ενότητας μας
με όλα και την ταύτιση μας με το Εν, (ότι δηλαδή είμαστε το Εν αυτό καθεαυτό
και όχι μέρος του), ενώ ζούμε στην εποχή
της παρακμής και της κρίσης και όχι σε μια ιδανική πολιτεία.
Άρθρο σχετικά με το τέλος του πολιτισμού μας:
Ειρήνη, Αγάπη, Αρμονία
