Σε πόλεμο ολοκληρωτικό απαράσκευοι του Χρήστου Γιανναρά

Σε πόλεμο ολοκληρωτικό απαράσκευοι του Χρήστου Γιανναρά Ζ​​ούμε μάλλον τη δυσκολότερη και κρισιμότερη ιστορική συγκυρία που γνώρισε ο Ελληνισμός μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τα δεδομένα που συγκροτούν τη δραματική συγκυρία είναι καινούργια, δεν έχουμε έμπειρη γνώση για να τα διαχειριστούμε. Είναι πόλεμος χωρίς να αλληλοσφάζονται στρατοί, να βομβαρδίζονται πόλεις, να καταλαμβάνονται εδάφη από «δυνάμεις κατοχής». Ομως το διακύβευμα είναι το ίδιο, όπως και στις ένοπλες συρράξεις: Η εθνική κυριαρχία, η κρατική ανεξαρτησία, η ελευθερία κοινωνικής αυτοδιαχείρισης. Τα όπλα έχουν αλλάξει, δεν είναι η αεροπορική και ναυτική υπεροπλία, τα πυραυλικά συστήματα, τα χημικά και πυρηνικά μέσα ολέθρου. Ομως η λογική της απανθρωπίας παραμένει ίδια: Αν στον πόλεμο που ξέραμε στόχος πάντοτε ήταν ο μέγιστος δυνατός αριθμός νεκρών, από τις μάχιμες δυνάμεις και τον άμαχο πληθυσμό, ώστε να καμφθεί το ηθικό του αντιπάλου και να παραδοθεί χωρίς όρους, στόχος σήμερα είναι ο μέγιστος δυνατός αριθμός λιμοκτονούντων, ανέργων, απελπισμένων, νεκρών από ασιτία και αλκοόλ, ανθρώπων που αυτοκτονούν τσακισμένοι από την ανελπιστία και την πίκρα της αδικίας. Στόχος και πάλι, να καμφθεί το ηθικό, ώστε να ξεπουληθούν, βορά στο ιδιωτικό κέρδος, όλες οι ζωτικές κοινωνικές κατακτήσεις της συνύπαρξης καλλιεργημένων ανθρώπων: ασφάλεια γηρατειών, νοσήλια, φάρμακα, ηλεκτροδότηση, υδροδότηση, τρένα, οδικό δίκτυο, αεροδρόμια, λιμάνια. Οπως στους αιώνες της μεσαιωνικής βαρβαρότητας η μεταρωμαϊκή Δύση αγνοούσε την «αίσθηση δημοσίου συμφέροντος», έτσι και στον σημερινό κόσμο η λέξη «ιδιωτικοποίηση» συνοψίζει την πιο ακραιφνή παραίτηση από το άθλημα των σχέσεων κοινωνίας, τη μεθοδική εγκατάλειψη ακόμα και της πρόθεσης για ελευθερία από τον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού. Γι’ αυτή τη μεταστροφή, από το «κοινωνικό κράτος», κράτος πρόνοιας, κράτος δικαίου, στον παλιμβαρβαρισμό της αχαλίνωτης «ιδιωτικοποίησης», ο μέγας ένοχος, ολοφάνερα, ήταν η αντίδραση στον κολεκτιβιστικό μαρξισμό της εφιαλτικής Σοβιετίας. Πάντως σήμερα ζούμε πόλεμο, ωμό, απάνθρωπο, με εκατομμύρια θυμάτων, ανθρώπων με κατεστραμμένη τη μία και μοναδική ζωή τους. Εστω και μόνο στην Ευρώπη, στο κλαμπ των προνομιούχων που είναι η «Ευρωπαϊκή Ενωση», κοινωνίες ολόκληρες λιμοκτονούν σε έσχατη απόγνωση (η βουλγαρική, η ρουμανική). Και στην Πορτογαλία και Ισπανία, όπου η πολεμική προπαγάνδα κορυβαντιά ότι «τα μνημόνια πέτυχαν», «οι χώρες δανείζονται άνετα από την ελεύθερη αγορά» (την κοινωνικά/πολιτικά ανεξέλεγκτη τοκογλυφία), ο αριθμός των ανθρώπων που χάνουν το σπίτι τους και μένουν στον δρόμο ανήμποροι να εξοφλήσουν την Τράπεζα, είναι κυριολεκτικά εφιαλτικός. Πόλεμος. Οχι πια η «δύναμη πυρός», αλλά, αυτονομημένη από κάθε πολιτικό/κοινωνικό έλεγχο, κάθε ηθικό/λογικό φραγμό, η δύναμη του χρήματος, να σκορπάει με τη στέρηση θάνατο, εξευτελισμό, αγανάκτηση, και με την πλησμονή του αποκτήνωση και χυδαιότητα. Σε αυτόν τον κολασμένο πόλεμο δεν χρειάζεται να ιππεύουν περήφανο και γενναίο άτι οι πολεμικοί αρχηγοί, μπορούν να καταδικάζουν σε λιμοκτονία και εξευτελισμό εκατομμύρια ανθρώπων περιφερόμενοι με αναπηρικό καροτσάκι. Και επιβάλλοντας την τευτονική ηγεμονία στην Ευρώπη, να ταπεινώνουν στο έπακρο λαούς που κάποτε τόλμησαν να αντισταθούν, με τρομακτικές θυσίες, στις σιδερόφρακτες μεραρχίες του τευτονικού Ναζισμού. Στην καινούργια μορφή πολέμου οι μάχες δίνονται με όπλο το χρήμα. Και οι στρατηγικές δεν είναι επιθετικές, βίαιες, σήμερα υποτάσσεις ένα κράτος όταν το πείσεις να αρχίσει να σου ζητάει δανεικά. Ο ίδιος ακριβώς τρόπος που κάνεις υποχείριό σου και έναν άνθρωπο, όταν τον εξαρτήσεις από την πρέζα που εσύ του πουλάς. Γι’ αυτό και ο πόλεμος σήμερα δεν φέρνει σε αντιμαχία κράτη, απευθείας, αλλά κράτη με ιδιώτες-βαποράκια, διακινητές της πρέζας: Ιδιωτικούς οίκους αξιολόγησης της οικονομίας κρατών, διεθνείς, κολοσσιαίους, τραπεζικούς οργανισμούς που ελέγχουν την παγκόσμια διακίνηση της πρέζας, δηλαδή του παραισθησιογόνου δανεισμού. Οι διακινητές ξέρουν, με δαιμονική ευστροφία και διορατικότητα, να ξεχωρίζουν ποια κοινωνία είναι (ή μπορεί εύκολα να γίνει) ευάλωτη στη δανειοληπτική υστερία και εξάρτηση – ακριβώς όπως ξεχωρίζουν και τα «βαποράκια» τούς αδύναμης θέλησης και ανερμάτιστου χαρακτήρα υποψήφιους πρεζάκηδες. Πιθανόν και να προετοιμάζουν, με πολλή υπομονή, μία χώρα για την ολοκληρωτική υποδούλωσή της στους δανειστές της – δεν πρέπει να είναι τυχαίο το ενδιαφέρον που δείχνουν κάποιες Πρεσβείες ισχυρών οικονομικά χωρών για θέματα Παιδείας, γλωσσικής εκπαίδευσης, ιστορικής συνείδησης, επιρροής της Εκκλησίας στην κοινωνία, μικρών, αδύναμων και βουλιμικών για κατανάλωση κοινωνιών. Η Ελλάδα ζει τη δυσκολότερη και κρισιμότερη για την επιβίωση της ενεργού ιστορικής της παρουσίας συγκυρία. Δεν φταίει ο «ξένος παράγων» για τη δική μας καταστροφή και τον εξευτελισμό μας. Δεν μας εχθρεύονται οι ιδιωτικοί οίκοι, στρατηγικοί συντελεστές στην καινούργια μορφή ολοκληρωτικού πολέμου των ημερών μας. Αν μας υποχρεώνουν να ξεπουλάμε το νερό που πίνουμε, τη γη μας και τα πατρογονικά σπιτικά μας, είναι μόνο γιατί εμείς βρεθήκαμε εξαρτημένοι από τη «δόση» μας, έρμαια του θανατηφόρου εθισμού μας στην ταύτιση της ζωής με την κατανάλωση, της ποιότητας και της χαράς με την εγωκεντρική βουλιμία. Η συλλογική μετάνοια δεν έρχεται ακαριαία, θέλει πολύ χρόνο: τη βραδύτητα της ωρίμασης ή της κυοφορίας. Κάποτε οι ίδιες οι ιστορικές συνθήκες επιταχύνουν τον ερχομό της, αλλά αυτό δεν συμβαίνει στην περίπτωσή μας, σήμερα. Δοκιμάσαμε στη διαχείριση της εξουσίας όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου (πλην των καθαρώς ψυχοπαθολογικών μορφωμάτων) και δείχνει να πείσθηκε η ελλαδική κοινωνία ότι ολόκληρο το πολιτικό προσωπικό του σημερινού προσκηνίου είναι τεκμηριωμένα ανεπαρκές για να διεξαγάγει τον φρικιαστικό πόλεμο που μας εξουθενώνει. Αυτό είναι, σίγουρα, ένα βήμα ωριμότητας. Αλλά ελάχιστο βήμα, ανεπαρκές. Διότι, οι πολλοί περιμένουμε έναν άλλον ηγέτη, ταλαντούχο, ιδιοφυή και ενάρετο, που θα μας εξασφαλίσει τη «δόση» μας καταναλωτικού ηδονισμού – τα όσα δεν κατάφεραν να μας σιγουρέψουν καραμανλικοί, παπανδρεϊκοί, αριστεροί ριζοσπάστες. Ακόμα δεν ωρίμασε η βεβαιότητα ότι από τον σημερινό φρικώδη παγκόσμιο πόλεμο θα διασωθούμε, μόνο με ηγεσία που θα ξαναστήσει στη χώρα εξυπαρχής σχολειά, εξυπαρχής πανεπιστήμια, άμεσου κοινωνικού (ποιοτικού) ελέγχου ΜΜΕ. Θα στήσει εξυπαρχής λειτουργίες απονομής δικαιοσύνης και σωφρονισμού, ριζικά καινούργιους όρους συνδικαλισμού, άλλης λογικής Δημόσια Διοίκηση, επιστροφή σε συνεπή αποκέντρωση και αυτοδιοίκηση. Θα αφυπνίσει την τόλμη της προσωπικής δημιουργίας, θα αναστήσει τη χαρά της κοινωνίας των σχέσεων, ενάντια στον πρωτογονισμό του ατομοκεντρισμού. Να ωριμάσει η επίγνωση του τι ζητάμε. ΠΗΓΗ: Καθημερινή

Ο πόλεμος έρχεται καταπάνω μας με δρασκελιές του Στάθη

Απόσπασμα απότο άρθρο του Στάθη: <Το κράτος» (δηλαδή το μνημόνιο) «είμαι εγώ» στο  enikos.gr

Οι κρίσεις του καπιταλισμού πυκνώνουν. Διότι αν υποθέσουμε ότι το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι Χ τρισ., οι χρηματοπιστωτικές δοσοληψίες παγκοσμίως είναι Χ τρισ. επί 100! Ηγουν χάος. Ηγουν ο πόλεμος έρχεται καταπάνω μας με δρασκελιές. Κατά τα άλλα, η Γερμανία κοιτάζει πώς θα προσπορισθεί μερικά ψωροεκατομμύρια απ’ το χρέος της Ψωροκώσταινας και οι ΗΠΑ πώς θα πουλάνε χρέος για μεταξωτές κορδέλες στην Κίνα (καθότι σε αμερικανικά ομόλογα, δηλαδή σε χρέος, αποταμιεύει και η χώρα της Ουράνιας Γαλήνης).

Περνάει απαρατήρητο (;) ότι οι τοπικές συρράξεις με παγκόσμιο αντίκτυπο πληθύνονται και βαθαίνουν χρόνο με τον χρόνο, φέρνοντας όλο και πιο κοντά την «τελική λύση» ενός παγκόσμιου και ολοκληρωτικού πολέμου. Που, συν τοις άλλοις, θα θέσει τέλος και στους προβληματισμούς μας «εάν κάπου αλλού στο σύμπαν υπάρχει νοήμων ζωή», διότι τέτοια ζωή, μετά από έναν τέτοιον πόλεμο, δεν θα υπάρχει καθόλου στη Γη - ή, εάν κάποια απομεινάρια της συνεχίσουν να υπάρχουν, θα είναι η (ψευτο)ζώσα απόδειξη της ανοησίας που η νοήμων ζωή επέδειξε

Το σώμα αναγνωρίζει το αλκοόλ ως… δηλητήριο και προσπαθεί να το διασπάσει και να το αποβάλει

Τι γίνεται και η μπύρα μας προκαλεί τόση… ευφορία; Όχι και τόσο ευχάριστα τα νέα

Η μπύρα είναι το ποτό που έχει συνδεθεί με το καλοκαίρι και τις υψηλές θερμοκρασίες. Λόγω της σχετικά χαμηλής περιεκτικότητάς της σε αλκοόλ, είναι από τα ποτά που καταναλώνονται σε μεγάλες ποσότητες.

Κι όμως: αυτό που συμβαίνει στο σώμα μας όταν πίνουμε μπύρα, κάθε άλλο παρά ευχάριστο είναι!Το alcoholgifts.co.uk μελέτησε το θέμα και μας δίνει τη μάλλον αναπάντεχη απάντηση:
– Πέντε λεπτά αφού πιείτε μια γουλιά μπίρας, το αλκοόλ απορροφάται αμέσως από το αίμα και αρχίζει να ταξιδεύει στο σώμα σας, επηρεάζοντας το μυαλό και τους μύες σας.– Στα 10 λεπτά, το σώμα αναγνωρίζει το αλκοόλ ως… δηλητήριο και προσπαθεί να το διασπάσει και να το αποβάλει από τον οργανισμό το συντομότερο δυνατό.

– Το χρονικό διάστημα μεταξύ 45 και 90 λεπτών μετά την κατανάλωση μπίρας, είναι και το διάστημα που τα επίπεδα αλκοόλ στο αίμα σας, βρίσκονται στα ύψη!

Πηγή:onmed.gr

ΣΕΞ ΚΑΙ ΒΙΑ Figaro: Ένας βιασμός καταγγέλλεται κάθε 40’ στη Γαλλία

ΣΕΞ ΚΑΙ ΒΙΑ

Αυτος είναι ο πολιτισμός μας, βιασμοί, παιδεραστία, πορνογραφία, σωματεμπορεία, παιδική πορνογραφία, κτηνοβασία, πάρτυ οργίων, ανταλαγής συντρόφων και .....

Οταν θα αρχίσουν σε λιγο οι καταστροφές οι ανθρωποι θα αναρωτιουνται παρα ταύτα τι δεν πήγε και καλά και φτάσαμε στην καταστροφή.

Le Figaro: Ένας βιασμός καταγγέλλεται κάθε 40’ στη Γαλλία 

 Ο αριθμός των βιασμών που καταγγέλλονται στις αρχές έχει αυξηθεί κατά 18% μέσα σε πέντε χρόνια στη Γαλλία, όπου καθημερινά καταγγέλλονται 33 βιασμοί, έδειξε έρευνα η οποία δημοσιεύεται στη γαλλική εφημερίδα Le Figaro. 

"Τα πέντε τελευταία χρόνια, οι βιασμοί που καταγγέλλονται στις αρχές αυξήθηκαν κατά 18% (από 10.762 το 2010, σε 12.768 το 2014), ενώ ταυτόχρονα έχουν αυξηθεί οι βιασμοί ανηλίκων κατά περισσότερο από 20% (από 5.751 σε 6.936)", γράφει η Le Figaro, επικαλούμενη στοιχεία που περιήλθαν σε γνώση της εφημερίδας.

"Τριάντα τρεις βιασμοί καταγγέλλονται καθημερινά στη Γαλλία, δηλαδή κατά μέσο όρο ένας κάθε 40 λεπτά της ώρας!" επισημαίνει η Le Figaro και υπογραμμίζει πως "δεν πρόκειται παρά για τις υποθέσεις που καταγγέλλονται στις αστυνομικές αρχές και παραπέμπονται στις εισαγγελίες".

"Η γκρίζα ζώνη παραμένει σημαντική. Οι έρευνες δείχνουν πως το ποσοστό των καταγγελιών για βιασμό είναι κατά 10% μικρότερο", εξηγεί στην εφημερίδα ο Κριστόφ Σουλέ, διευθυντής του Εθνικού Παρατηρητηρίου Εγκληματικότητας και Ποινικών Απαντήσεων (ONDRP).

Can we escape Armageddon - Atomic War ?

Can we escape Armageddon - The atomic War ?

We don´t. It is a matter of time.  Why? Because we already have sow the seeds for it. The moment USA bombed Hirosima and Nagasakhi with the atomic bombs this very moment wrote its destiny, that is to say that USA have to pay with the same way. Very soon USA will be bombed with nuclear bombs. New York and Los Angeles will be possibly two of the citiesthat will be destroyed. Moreover, United Kingtom, France, Russia and other countries have made many nuclear tests polluting the enviroment and killing the life in these regions. All these countries have to pay for it.

The main cause exists in the psych oh the humans on earth. People are unbalanced and their minds are full of egoistic tendencies. Arrogance, greed, egoism. pride, desire for power, money and possesions dominate their minds. That´s why they cannot find ways to establish armonious relations and peace between the nations. Flames of war are burning everywhere and very soon these flames will become a great fire that will consume all nations all over the world. And the great countries like USA or Russia cannot escape of this destruction thinking that they have the technology to avoid any nuclear attack which will take place around the year 2030.

READ an extract from article:  Paul Craig Roberts – Vladimir Putin Issues Major Warning But Is It Too Late To Escape Armageddon?

This Implies Our Own Destruction – How To Escape Armageddon

Having launched on this reckless and irresponsible attack on a nuclear power, can Washington eat crow and back off? Would the neoconservative-controlled mass media permit that? 

The Russian government, backed 89% by the Russian people, have made it clear that Russia rejects vassalage status as the price of being part of the West. The implication of the Wolfowitz Doctrine is that Russia must be destroyed. This implies our own destruction.

What can be done to restore peace? Obviously, the EU must abandon NATO and declare that Washington is a greater threat than Russia. Without NATO Washington has no cover for its aggression and no military bases with which to surround Russia.

It is Washington, not Russia, that has an ideology of “uber alles.” Obama endorsed the neoconservative claim that “America is the exceptional country.” Putin has made no such claim for Russia. Putin’s response to Obama’s claim is that “God created us equal.”

In order to restore peace, the neoconservatives must be removed from foreign policy positions in the government and media. This means that Victoria Nuland must be removed as Assistant Secretary of State, that Susan Rice must be removed as National Security Adviser, that Samantha Power must be removed as US UN ambassador.

The warmonger neoconservatives must be removed from Fox ‘News,’ CNN, the New York Times, Washington Post, and Wall Street Journal, and in their places independent voices must replace propagandists for war.Clearly, none of this is going to happen, but it must if we are to escape Armageddon. The prescription for peace and prosperity is sound. The question is: Can we implement ?


Source:© 2015 Copyright King World News ® All Rights Reserved.
 http://kingworldnews.com/paul-craig-roberts-putin-issues-major-warning-but-is-it-too-late-to-escape-armageddon/

Στη δικαιοσύνη οι πρωθυπουργοί και υπουργοί που υπερδάνεισαν την Ελλάδα

Στη δικαιοσύνη πρωθυπουργοί και υπουργοί που υπερδάνεισαν την Ελλάδα

Ο κανονικός τίτλος του άρθρου είναι:  Ποιο κριτήριο κρίνει το ταλέντο  του Χρήστου Γιανναρά

2 Αυγούσρτου 2015

Ο εξωφρενικός υπερδανεισμός της χώρας δεν ήταν απλώς ένα πολιτικό λάθος, εσφαλμένη πολιτική επιλογή. Αν θέλουμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ήταν αδίκημα ποινικό, ειδεχθές κακούργημα. Διότι κατέστρεψε τη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών, για πέντε ώς τώρα χρόνια και, για πολλούς, η καταστροφή θα απλωθεί σε δεκαετίες.

Μιλάμε για «καταστροφή», όχι για ζημιά, όχι για μείωση εισοδημάτων, όχι για περιορισμούς στην καταναλωτική ευχέρεια. Καταστροφή, όπως όταν σου κάψουν το σπίτι, την επιχείρηση, όταν σε ληστέψουν. Το να μείνεις άνεργος στα πιο δημιουργικά σου χρόνια, εξαρτημένος από φιλοδωρήματα των γονιών σου, ψυχολογικά σμπαραλιασμένος, αποκλεισμένος από το ενδεχόμενο να χτίσεις δική σου φαμίλια και παιδιά, είναι καταστροφή, δεν έχει άλλο όνομα. Οταν σου κλέβει το κράτος, σαν κοινός λωποδύτης, το «εφ’ άπαξ» σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου, όταν σου μειώνει κατά 60% τη σύνταξη, που είναι δικές σου αποταμιεύσεις, πρόκειται για στυγνή ανομία, για κακούργημα «εν ψυχρώ».

Οταν σε ληστέψουν ή σου κάψουν το σπίτι, δεν είναι απαραίτητο οι αυτουργοί να σε μισούσαν προσωπικά, να επέλεξαν εσένα από εμπάθεια. Μια ευνομούμενη πολιτεία τούς συλλαμβάνει και δημεύει τις περιουσίες τους για να σε αποζημιώσει, επειδή η πράξη τους ήταν καθεαυτήν κακουργηματική. Είναι παραλογισμός να αμνηστευθεί το κακούργημα σαν αποτέλεσμα «λαθεμένης εκτίμησης» ή «άστοχων υπολογισμών». Επιτέλους, υπάρχει και σαφές κριτήριο για να ξεχωρίσουμε το επιπόλαιο λάθος από το εσκεμμένο έγκλημα: είναι ο εντοπισμός ή όχι ιδιοτέλειας.

Για να ελεγχθεί αν ο υπερδανεισμός της χώρας ήταν συνειδητή ή δίχως επίγνωση πολιτική απόφαση και ιδιοτελής ή όχι, τα στοιχεία είναι δεδομένα και προφανέστατα: Γνωρίζουμε ποιο είναι το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας κάθε χρόνο, επομένως ξέρουμε με σιγουριά και τα περιθώρια δανεισμού της. Στην Ελλάδα αποτολμήθηκε δανεισμός, που το ΑΕΠ απέκλειε την εξόφλησή του στον αιώνα τον άπαντα. Οσο για την ιδιοτέλεια ή ανιδιοτέλεια της απόφασης, αποδείχνεται καταφανώς από τη χρήση των δανείων: Αν τα δάνεια χρησιμοποιήθηκαν για έργα υποδομής και παραγωγικές επενδύσεις, η ανιδιοτέλεια είναι τεκμηριωμένη (έστω και άφρων). Αν τα δανεικά διοχετεύθηκαν, εξ ολοκλήρου ή κυρίως, στις αδηφάγες ανάγκες του πελατειακού των κομμάτων κράτους (και του παρακράτους της διαπλοκής κυβερνήσεων με «νταβατζήδες»), τότε προφανέστατα ο υπερδανεισμός ήταν ιδιοτελές κακούργημα εκ προμελέτης.

Μιλάμε ειδικά για τον εξωφρενικό υπερδανεισμό μέσα στα πλαίσια της Ευρωζώνης, που οδήγησε νομοτελειακά στη χρεοκοπία της χώρας, στην απώλεια της εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, στην υπογραφή συνθηκών («μνημονίων») απροσχημάτιστης ειλωτείας των Ελλήνων. Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί που υπέγραψαν αυτόν τον κατάδηλα παρανοϊκό υπερδανεισμό παγιδεύοντας ένα ολόκληρο έθνος σε αυτοχειρία, είναι απαραίτητο να οδηγηθούν στη Δικαιοσύνη.

Γιατί απαραίτητο; Διότι, διαφορετικά, δεν μπορεί να λειτουργήσει κράτος, συντεταγμένη πολιτεία. Η ατιμωρησία κακουργημάτων που έβλαψαν το σύνολο της κοινωνίας ακυρώνει στο σύνολό της τη θεσμοθετημένη έννομη τάξη, καταργεί τον λόγο της ύπαρξης αρχών Δικαίου. Χάνεται κάθε συνεκτική της συλλογικότητας λογική, όταν οι νόμοι ισχύουν μόνο για εγκλήματα ιδιωτών προς ιδιώτες και αδρανούν όταν πρόκειται για εγκλήματα ιδιωτών προς τη σύνολη οργανωμένη συλλογικότητα ή προς πολυπρόσωπο τμήμα της.

Σε κοινωνίες υπανάπτυκτες, καθηλωμένες στον πρωτογονισμό της αλογίας των ενορμήσεων, όπως και σε κοινωνίες παρακμιακές (που αφέθηκαν να παλινδρομήσουν στον πρωτογονισμό), οι νόμοι ισχύουν για τους κοινούς, απλούς πολίτες, αλλά όχι για τους περιβεβλημένους εξουσία, όχι για όσους κατέχουν αξιώματα ή είναι προστατευόμενοι των εξουσιαστών. Σε τέτοιες κοινωνίες («δημοκρατίες της ντροπής») ανήκει και η σημερινή Ελλάδα: οι άνθρωποι της εξουσίας έχουν φτιάξει νόμους που δεν επιτρέπουν στους λειτουργούς της Δικαιοσύνης να οδηγήσουν σε δίκη, ούτε και για κατάφωρο κακούργημα, όσους εξουσιάζουν τον λαό – πρέπει να συναινέσουν οι ίδιοι οι κακουργήσαντες (η κυβερνητική στη Βουλή πλειοψηφία) για την παραπομπή τους! Και, φυσικά, σπεύδουν και αμνηστεύουν, σε ελάχιστο χρόνο, οι έχοντες «και το μαχαίρι και το πεπόνι», τα κακουργήματα που τους βαραίνουν.

Οταν μιλάμε για «κομματοκρατία» στην Ελλάδα δεν εικονογραφούμε με σχήμα λόγου την πραγματικότητα, κυριολεκτούμε. Και κορύφωμα της κυριολεκτικής τυραννίας είναι ο νομικός αποκλεισμός της δυνατότητας να λογοδοτήσουν σήμερα στη Δικαιοσύνη οι αυτουργοί του εξωφρενικού υπερδανεισμού της χώρας: αυτουργοί της καταστροφής που συντελέστηκε στη ζωή εκατομμυρίων Ελλήνων. Η δημοκρατία δεν είναι συνταγή για τη νομιμοποίηση άνομων μαγειρεμάτων, συνταγή που μπορεί να τη φαλκιδεύει κάθε ληστρική ή μικρονοϊκή κομματική σπείρα που θα φτάσει με γκαιμπελικές μεθόδους στην εξουσία. Η δημοκρατία είναι συλλογικό, κοινωνικό κατόρθωμα, συνάρτηση της κατά κεφαλήν καλλιέργειας ενός λαού. Και αυτό που μοιάζει αποκλεισμένο σήμερα, είναι να εκφράσει και να επιβάλει τη θέλησή του και την κρίση του, την όποια καλλιέργεια και ποιότητά του, ο λαός.

Οι νομοθετημένοι δρόμοι λαϊκής έκφρασης είναι φαλκιδευμένοι, γι’ αυτό και ο λαός εκφράστηκε μόνο με την οργή του: Τον ενδιέφερε μόνο να «φτύσει» το σύστημα, να αποδοκιμάσει τους αυτοαμνηστευόμενους απατεώνες. Και έφερε στην εξουσία έναν ιδεολογικό αχταρμά, μαθητευόμενους μάγους, περίπου ψυχοπαθολογικής ιδεοληψίας. Οπως έφερε και τρίτο κόμμα στη Βουλή, την άλλη ιδεοληπτική φρίκη, του εθνικιστικού τραμπουκισμού.

Η οργή που ευνόησε την πρώτη επιλογή, τον ιδεολογικό αχταρμά, οδήγησε στην κορύφωσή του τον εφιάλτη της καταστροφής, αλλά κόμισε και μία απρόσμενη έκπληξη: το πολιτικό ταλέντο του Αλέξη Τσίπρα. Το να συμπεραίνουμε ταλέντο ζώντας στο κορμί μας μια καταστροφή, προδίδει ή πελώρια αφέλεια ή οξυδερκή ψυχραιμία. Ισως το λαϊκό αισθητήριο συνάγει την κρίση έστω και μόνο (ακόμα) από τη σύγκριση: Από τα μεγέθη που επωνομάζονται Φώφη, Σταύρος, «Βαγγέλας» (λόγω των ανατριχιαστικών σεξουαλικών ύβρεων που συνοδεύουν το βιογραφικό του) ή η ανεκδιήγητη ευτέλεια Καμμένου.

Το μέτρο που προτείνει η επιφυλλίδα για να μετρηθεί ρεαλιστικά το ταλέντο Τσίπρα, είναι το αν θα παραδώσει (και πώς) στη Δικαιοσύνη τους πρωθυπουργούς και υπουργούς που υπέγραψαν τον παρανοϊκό υπερδανεισμό της χώρας.

ΠΗΓΗ: Καθημερινή