Κρίση στην Ελλάδα και η Αλήθεια που Πονάει
Η Ελλάδα βιώνει μια πολύπλευρη κρίση, που δεν περιορίζεται μόνο στα οικονομικά μεγέθη ή στα πολιτικά παιχνίδια εξουσίας. Τα χρέη που συσσωρεύτηκαν τα τελευταία χρόνια, η ανεπαρκής ανάπτυξη, η ανεργία και οι κοινωνικές ανισότητες, δεν είναι παρά τα συμπτώματα μιας βαθύτερης, συστημικής ασθένειας.
Στον πολιτικό χώρο, η διαμάχη μεταξύ των κομμάτων μοιάζει συχνά με ένα ψεύτικο παιχνίδι εξουσίας, όπου τα πραγματικά συμφέροντα των πολιτών παραμερίζονται. Τα μεγάλα κόμματα φαίνεται να μοιράζονται τα ίδια συμφέροντα και να αποφεύγουν τις ουσιαστικές αλλαγές, ενώ η πολιτική σκηνή είναι πολωμένη σε ψευτοδιλήμματα που δεν απαντούν στις πραγματικές ανάγκες της χώρας.
Παράλληλα, μια μικρή ελίτ, που χαρακτηρίζεται από έλλειψη όρασης, παιδείας και ενδιαφέροντος για το γενικό καλό, προωθεί συμφέροντα που πολλές φορές βρίσκονται σε αντίθεση με την κυριαρχία και τα συμφέροντα της Ελλάδας. Η εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου, από το Αιγαίο μέχρι τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, γίνεται με γνώμονα τα προσωπικά ή εταιρικά οφέλη, χωρίς σεβασμό προς το περιβάλλον και τον λαό.
Η ελληνική κοινωνία έχει τη δύναμη να αλλάξει, όπως έχει δείξει η ιστορία της, όμως αυτό απαιτεί ηγεσία με όραμα, παιδεία και αφοσίωση στο κοινό καλό, καθώς και έναν λαό ενημερωμένο και ενεργό. Χωρίς αυτά, η κρίση θα συνεχίσει να βαθαίνει.
Και εδώ βρίσκεται η αλήθεια που πονάει.*
---
Παράρτημα: Η Αλήθεια που Πονάει
Η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική ή πολιτική, αλλά πρωτίστως κρίση αξιών και παιδείας.
Η πολιτική σκηνή χαρακτηρίζεται από μικροσυμφέροντα και έλλειψη γενναιότητας για ουσιαστική αλλαγή.
Η αλλαγή απαιτεί ηγεσία με όραμα και έναν λαό που συμμετέχει ενεργά και ενημερωμένα.
Η αλλαγή ξεκινάει από τον κάθε πολίτη. Ο καθένας πρέπει να αναλάβει την ευθύνη της προσωπικής του βελτίωσης, σε επίπεδο χαρακτήρα, νοοτροπίας και ήθους. Χωρίς αυτή την ατομική προσπάθεια, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική πρόοδος στην κοινωνία.
Η παιδεία δεν είναι απλά ένα αόριστο σύστημα, αλλά η ατομική δέσμευση κάθε ανθρώπου να αναπτύξει την ηθική και τη συνείδησή του, ώστε να γίνει ενεργός και υπεύθυνος πολίτης που συμβάλλει στο κοινό καλό.
Χωρίς ειλικρίνεια και υπευθυνότητα από όλους, η Ελλάδα θα παραμείνει εγκλωβισμένη σε έναν φαύλο κύκλο
